“Ik faal liever dan dat ik iets niet probeer’’
Mijn naam is Brandon, en ik leef volgens het bovenstaande motto. Deze maand markeert het begin van mijn allereerste fulltime baan bij het hoofdkantoor van de Keniaanse Belastingdienst in het hart van Nairobi. De weg naar dit punt in mijn leven is een uitdaging geweest.
Ik ben geboren op het platteland van Thika, te midden van de rust van koffieplantages en vrij rondscharrelende kippen. Het leven was eenvoudig en vrolijk gedurende die vroege jaren. Als oudste broer nam ik de verantwoordelijkheid op om mijn jongere zusjes te begeleiden op onze dagelijkse wandeling naar de basisschool.
Toen ik negen jaar oud was, introduceerde de Better Future Kenya in samenwerking met Stichting Kisiwa een schoollunch programma, waarbij we elke dag een warme maaltijd kregen, bestaande uit maïsmeel, bruine bonen, kool en uien. Hoewel ons gezin stabiel was, gingen veel van mijn leeftijdsgenoten hongerig naar school. Toen ik tien jaar oud was, kwam ik ook in deze groep terecht toen mijn moeder overleed, wat het verloop van mijn leven veranderde. De verantwoordelijkheid voor de zorg voor mijn zusjes kwam voor een heel groot deel op mijn schouders te liggen, en de zorgeloze dagen van mijn kindertijd verdwenen. Omdat mijn vader niet genoeg kon verdienen om voor ons te zorgen, werden de maaltijden die we op school kregen van levensbelang voor mij.
In deze moeilijke omstandigheden ontdekte ik dat leren mij goed afging en dat dat weleens mijn redding zou kunnen zijn. Ik werd de koploper in onze klas en uiteindelijk zelfs van de hele school. Mijn grootste wens was om naar de middelbare school te gaan. Maar ondanks mijn goede cijfers leek het onmogelijk voor mij om naar het voortgezet onderwijs te gaan in verband met de kosten die het met zich meebracht.
Vastbesloten om mijn opleiding niet op te geven, besloot ik het laatste jaar van de basisschool over te doen in de hoop dat onze financiële situatie zou verbeteren, zodat ik het jaar daarop naar de middelbare school zou kunnen gaan. Ondanks dat mijn schoolresultaten verbeterd waren leek mijn droom in duigen te vallen. Thuis ging het financieel niet beter waardoor ik nog steeds geen kans had om naar de middelbare school te gaan. Op dat moment bracht een van mijn leraren het levensveranderende nieuws dat ik gesponsord zou worden door BFK (Better Future Kenya) om naar de middelbare school te gaan, één van de gelukkigste dagen van mijn leven.
Op de middelbare school blonk ik uit en verdiende ik een plek aan de universiteit om actuariële wetenschappen te studeren. BFK bleef me ondersteunen op mijn reis naar de universiteit en ging verder dan het betalen van mijn schoolgeld. Ze fungeerden als mentoren en boden onschatbare begeleiding. Een belangrijke impact kwam van de counselor, Lydia. Buiten onze sessies steunde ze me in moeilijke tijden, zoals toen mijn goede vriend Patrick overleed bij een verkeersongeluk tijdens de Covid-beperkingen, waardoor ik zijn begrafenis niet kon bijwonen. Er waren momenten waarop ik me verbitterd voelde en mijn studie wilde opgeven, maar de onwankelbare steun van Lydia leerde me dat “verbittering gif is voor de geest.”
Onderwijs heeft deuren voor me geopend, waardoor ik dingen heb kunnen ontdekken en zinvolle contacten heb kunnen leggen. Naast de academische vakken heb ik deelgenomen aan talloze buitenschoolse activiteiten en heb ik inspirerende mensen ontmoet.
Nu, na jaren van onderwijs, ben ik begonnen aan mijn eerste baan bij de Keniaanse Belastingdienst, waar ik toezicht houd op de naleving van belastingregels door bedrijven. Ik ben opgetogen over mijn baan omdat dit een teken is van de transformerende reis die mijn leven heeft genomen. Ik heb nu de mogelijkheid om andere studenten financieel te ondersteunen via BFK, met als doel hen dezelfde levensveranderende kansen te bieden die mijn leven hebben gevormd. Ik streef ernaar een levend bewijs van verandering te zijn. Op mijn oude basisschool deel ik mijn verhaal om de jonge generatie te inspireren.
Het leven is buitengewoon uitdagend geweest, maar ik heb altijd durven dromen. Ik heb verschillende kansen gekregen in mijn leven, en ik heb er het beste van gemaakt. De woorden die mijn mentor me heeft geleerd, weerklinken in mijn gedachten telkens wanneer ik aarzel om een risico te nemen en mijn dromen na te jagen: “Vraag jezelf af: wat kan daaruit voortkomen en wat is het ergste dat kan gebeuren?” Sindsdien heb ik ervoor gekozen om het te proberen en mogelijk te falen, in plaats van het helemaal nooit te proberen.
Met vriendelijke groet, Brandon, 23 jaar oud